LUISTERT NU 24 OP 24 NAAR RADIO WITLOOF (BONHEUR), ons eigen piraten-radiostationneke.
Want we gaan voorbij aan geluid, chaque heure - RADIO WITLOOF (BONHEUR).
TOFFE plaatjes kunt gij aanvragen bij diverse uitzendingen door 'n maileke te sturen naar: radio@witloof.nl.
De meest opmerkelijke bewegende beelden van België, elken' dag verse nieuwe herbewerking…
How Milow can you go? Very Milow, zo bleek. De Leuvenaar - eigenlijk van Wespelaar, een dorp verder dan Werchter - kreeg een hele tent enthousiast, en ook daarbuiten werd zijn op het klamste van Simon & Garfunkel geïnspireerde bravemensenpop uit talloze borsten meegezongen, vaak overigens iets fonetischer dan verhoopt.
Milow startte zijn set met Learning How To Disappear - Let's Get Out Of Here zong hij, en het scheelde niks of we hadden het gedaan - en duwde het publiek helemaal over de rooie met de hits You Don't Know, Little In The Middle en het helaas onvermijdelijke Ayo Techonology.
Wij kregen van deze schmalz vooral zin in grote hoeveelheden bier: om zo zijn kampvuur met één lange, goedgemikte straal uit te kunnen pissen.
[bron artikel: GVA.be]
[Beeldmateriaal: You Don't Know [Live @ Rock Werchter, 2007]
In 1961 doet de achttienjarige Marva mee aan de zangwedstrijd Teenager Melodie van Bob Boon en Nora Steyaert. Marva zingt 'L'Olivier' een Franse chachacha. Maar Bob Boon bestaat het van het achteraf alleen maar over haar kleedje te hebben, en niet over haar zangtalent. Gelukkig zal Marva niet veel later bewijzen dat ze meer is dan "een droom van een kleedje". [Tienerklanken, 23 november 1961]
Marva Mollet [Blankenberge, 23 maart 1943] is een Belgisch zangeres, die tussen 1963 en 1980 erg populair was in Vlaanderen. Haar bekendste nummers zijn Eiland in groen en blauw, Oempalapapero en Rode rozen in de sneeuw. Sinds 1980 heeft ze zich uit de muziekindustrie teruggetrokken.
Ze werd geboren als Marva Mollet, groeide op in Blankenberge en woont nu in De Haan. Op 20-jarige leeftijd nam ze haar debuutsingle, Geef me nog een kans [1963] op. In 1964 huwde ze met haar manager en bracht één zoon op de wereld.
Tussen 1963 en 1980 scoorde ze hits in Vlaanderen met Een eiland in groen en blauw [1967], Fiesta [1969], Niemand wil je als je ongelukkig bent [1974], Rode rozen in de sneeuw [1975] en Oempalapapero [1975].
In 1980 nam ze afscheid van haar publiek met het nummer Herinneringen. Ze wilde wat meer tijd voor haar privéleven. Sindsdien heeft ze geen nieuwe nummers uitgebracht, noch opgetreden. Ze begon een nieuw leven als winkelierster in Blankenberge en Oostende.
Eind 2006 werd Marva ook opgenomen in de Eregalerij van Radio 2 vanwege "Een leven vol muziek". Laura Lynn nam toen een virtueel duet op met haar en coverde Rode rozen in de sneeuw. Het nummer waar Marva's originele opname uit 1975 doorheen gemixt werd, werd opnieuw een hit.
Op 15 juni 2008 werd zij gehuldigd in De Haan door honderden fans, naar aanleiding van haar 65ste verjaardag.
Wetenswaardigheden
- Ze eindigde op nr. 359 in de Vlaamse versie van De Grootste Belg
- Er wordt een aantal keer naar haar verwezen in de film Iedereen beroemd! [2000] door Dominique Deruddere. De vader noemt zijn dochter naar Marva in de hoop dat ze ooit een even succesrijke zangeres wordt. Als hij later tegen een manager vertelt dat zijn dochter Marva heet, vraagt de man sceptisch: "Marva? Is die niet dood?"
- In 2010 kwam er van haar een album uit in de serie "Goud van hier" met al haar grootste hits op.
- In 2012 kwam er van haar een dubbel cd uit in de reeks "Alle 40 goed" met 40 van haar mooiste liedjes op.
Ludo Philippaerts [Genk, 22 juni 1963] is een Belgisch springruiter.
Hij startte begin jaren 1970 in de jumpingsport. Op zijn twaalfde werd Ludo provinciaal kampioen springen, en een jaar later "Nationaal Kampioen". In 1988 behaalde hij met Darco de wereldbeker van Londen en in 1989 die van 's-Hertogenbosch. Hij behaalde met dat paard in die periode verschillen eerste en andere ereplaatsen in meerdere grands prix.
In 1995 werd hij Belgisch kampioen op Krawaat, en in 2000 op Parco. Met dat paard won hij ook de wereldbeker te Bordeaux in 2001. Ook de wereldbeker in Moskou van 2002 schreef hij op zijn naam.
Op de Olympische Spelen van Sydney viel hij net naast de medailles (4e plaats) met Ottorongo.
Hij won ook het wereldkampioenschap voor 7-jarigen te Lanaken in 1970.
Naast de competitiesport houdt hij zich ook bezig met opleiding van jonge ruiters en met zijn stoeterij waar hij onder meer competitiepaarden kweekt en opleidt.
Zijn 2 zonen, de tweelingbroers Olivier en Nicola Philippaerts zijn eveneens springruiters.